Кри, ха’таака, - Шал’кек нем’рон!
Жыццё - гасцінец, гады - як вёрсты,
Канец жыццёвы - то небаспад.
Ідзеш паволі, што далей - болей
Тых вёрст жыццевых цячэ назад.
Што далей - болей... Сціха, паволі
Старэеш, слабнеш, цяжэеш ты,
Аж урэшце ледзьве нагі абедзве
Дацягнеш неяк да тэй вярсты,
Жзе гэтым знакам, што усім аднакау,
Ці хто ялмужнік, ці хто купец,
На старах выразна, для усіх паказна
Стаіць: "Спыніся, вось твой канец!"...
Канец жыццёвы - то небаспад.
Ідзеш паволі, што далей - болей
Тых вёрст жыццевых цячэ назад.
Што далей - болей... Сціха, паволі
Старэеш, слабнеш, цяжэеш ты,
Аж урэшце ледзьве нагі абедзве
Дацягнеш неяк да тэй вярсты,
Жзе гэтым знакам, што усім аднакау,
Ці хто ялмужнік, ці хто купец,
На старах выразна, для усіх паказна
Стаіць: "Спыніся, вось твой канец!"...